سخنگوی حزب اعتماد ملی گفته "فراكسيون اقلیت مجلس در انجام وظايف قانوني خود كاهلي كرد"! چنان حرف می زند که انگار یادش رفته خودشان در مجلس چه گلی به سر مردم زدند که حالا فراکسیون اقلیت مجلس هشتم را به سخره می گیرند. آیا آقای کروبی در راس مجلس ششم درخواستی غیر از این داشت که همه جزو فراکسیون شخص او باشند؟ مگر الان آقای کروبی فریاد نمی زند که "ما اصولگراییم؟" و تیتر کیهان می شود! مگر خود آقای گرامی مقدم در مجلس هفتم غیر از کروبی کروبی کردن، برای مردم هم کاری کرد؟ مگر آقای کروبی در مجلس ششم از آقای شهرام جزایری پول نگرفت که کیهان به پای شیخ «اصلاحات نوشت»؟ و ...
نمونه بسیار است، اما چرا الان آقای کروبی از اقلیت مجلس ناراحت است؟ چون آنها نمایندگان مردم هستند و زیر بار زیاده خواهی حزب «کروبی محور» نمی روند که تنها خواسته ی آنها حمایت از کاندیداتوری شیخ است! آقای کروبی که با شعار "ماهی 200 هزار تومان" می خواهد پا به عرصه بگذارد را چه به جلب توجه چند نماینده ی مجلس؟ همین شعارتان را علنی مطرح کنید و مانند سال 84 که بالاخره آن شعار 50 هزار تومانی، 5 میلیون رای آورد شاید این دفعه هم بگیرد، فقط آقای گرامی مقدم روی موضوع خواب آقای کروبی کمی کار کند تا بلای آن دفعه سرش نیاید! (چند روز پیش پیامک طنزی برایم آمده بود: «کروبی به اوباما پیغام داده نخواب که من خوابیدم و رای جابجا شد». و احتمالا آقای اوباما شب را نخوابیده بود برای همین هم موفق شد!)
این چه ادبیاتی است که آقای گرامی مقدم می گوید " نام فراکسیون اقلیت را بايد فراكسيون ریيس مجلس بگذاريم!". اتفاقا عملکرد فراکسیون اقلیت با توجه به تعداد اندکی که عضو دارد به نظرم شاهکار است. در همین قضیه ی استیضاح اگر آنها نبودند احتمال زد و بند زیاد بود، مانند هزار اتفاق دیگری که می افتد و ما از آن خبر هم نداریم. اما همین هراس جناح قدرت از این که اقلیت میداندار استیضاح شود آنها را بر آن داشت تا خود میدانداری کنند. اتفاقا نقش اقلیت در ماجرای کردان گیت خیلی پیچیده و خوب بود. اگر از قبل موضع خود را علنی می کردند شاید راستها با هم متحد می شدند و وزیر حقه باز تا انتخابات بر کرسی وزارت کشور باقی می ماند.
یا در دیدار با نمایندگان کنگره ی آمریکا که آقای تابش به عنوان یکی از سه نفر ایرانی بود. آن دیدار تاریخی است، هر چند بازتاب زیادی پیدا نکرد. اولا اصلاح طلبان صلح طلب هستند و همیشه مشوق گفت و گو حتی با دشمن؛ البته بر اساس منافع ملی و در نظر گرفتن استقلال کشور. درباره ی آمریکا هم از تنش زدایی همیشه استقبال کرده اند. در ثانی، بر خلاف دوران اصلاحات، دولت نهم متاسفانه در موضع متزلزلی قرار دارد و پیشنهادهایش برای ارتباط با آمریکا در زمانی که ایران را تحویل نمی گیرد مشکوک است. آنها چهار قطعنامه علیه ما صادر کرده اند و الان آقایان صحبت از آماده بودن زمینه ها حتی برای ایجاد دفتر حافظ منافع می کنند، البته مذاکره که همین طور پیاپی در عراق در جریان است. بنابراین دبیرکل فراکسیون اقلیت به نمایندگی از اصلاح طلبان در آن دیدارها حضور داشت تا بر ارتباط اصولگرایان با آمریکایی ها نظارت داشته باشند و جلوی حاتم بخشی ها را بگیرد.
احتمالا آقای گرامی مقدم نطق ها، سولات و تذکرات اقلیت را گوش نمی دهند، اقلیت در این چند ماه خوب بوده است، هر چند ظرفیت کار خیلی بیشتری دارد. اما واقعا حزب اعتماد ملی برای اقلیت مجلس چه کرده که حالا اینطور بر سرشان می کوبند؟
امیدوارم فراکسیون اقلیت مجلس بی توجه به تخریب هایی از این دست، به راه خود ادامه دهد و ما هم بتوانیم رابطه ی نزدیک تری با آنها برقرار کنیم. قطعا اگر امثال حزب «اختلاف ملی» آقای کروبی شیطنت نکنند، اقلیت مجلس روزهای پرمشغله ای در پیش دارند، از جمله تحقیق درباره ی سفرهای استانی احمدی نژاد که در آنها چه پولهایی که حیف و میل نشده است.
(دو روزی که ننوشته بودم، به مطهره خانم به باکو رفته بودیم. در یادداشت های بعدی در آن باره حتما می نویسم)