پنج ديپلمات ايراني بازداشت شده توسط اشغالگران عراق، شايد وضعيتي مشابه هشت دانشجوي اميركبير را دارند كه همچنان در بازداشت هستند و تحت بازجويي.
در اولي، ديپلماتهايي كه با هماهنگي دولت عراق در آنجا حضور داشتند به ناحق و بر خلاف قوانين ديپلماتيت از سوي نيروهاي آمريكايي بازداشت شدند و همچنان بعد از حدود چهار پنج ماه در بازداشت هستند. دولت ما هم كوتاهي كرده كه هنوز نتوانسته زمينهي آزادي اين هموطنان ما را فراهم كند. به جايش با آمريكا مذاكره ميكند، پز ميدهد كه بعد اين همه سال توانسته اين تابو را بشكند، نقي را هم كه در اين باره به جان آمريكاييها زده هيچ كس تحويل نگرفته در حالي كه از روزهاي اول بازداشت آنها همهي دولتمردان ميگفتند به زودي آزاد ميشوند! اما تا دلتان بخواهد از وضعيت ما در منطقه و اين ور و آن ور پز ميدهند!
فكر ميكنم اولويت ما قبل از هر مذاكرهاي بايد آزادي آنها بود كه متاسفانه نبود। آمريكاييها ميدانند كه نگهداري غير قانوني بازداشت شدگان هيچ فايدهاي ندارد و اين كه فردا بگويند اعتراف گرفتهاند را كسي باور نميكند. تازه اين گونه بازداشت كردن به ديپلماتهاي ما هم اجازه ميدهد تا پس از آزادي هر داستاني دربارهي رفتار آمريكاييها در زمان بازداشت بگويند، چه داستان واقعي باشد و چه تخيلي. پس اين بازداشت چه فايدهاي داشت؟ هيچ!
و اما در دومي؛ حدود هشت دانشجوي دانشگاه امير كبير كه طبق قانون دانشگاه مانند دانشجويان به فعاليت علمي و سياسي مشغول بودند و طبق همان قانون بايد به اتهامات و تخلفاتشان در دانشگاه رسيدگي شود و قوهي قضاييه هم با توافق شوراي عالي امنيت ملي از چند سال پيش موظف بود رسيدگي به اتهامات دانشجويي دانشجويان را به خود دانشگاه واگذار كند، اما اين هشت دانشجو حدود دو ماهي است كه بازداشت شدهاند. وزارت علوم در اين مدت مانند بسياري موارد مشابه گذشته كوتاهي كرده و نتوانسته زمينهي آزادي اين جوانان دانشجو را فراهم كند.
دولتيان پز ميدهند كه عكس احمدينژاد را جلوي او آتش زدهاند و لنگه كفش به سمتش پرت كردهاند و كسي با آن دانشجويان برخورد نكرده اما در همان دانشگاه وقتي هشت دانشجو به خاطر اتهاماتي ثابت نشده بازداشت ميشوند، هنوز نتوانسته براي آزادي آنها كاري كند اما در همين روزها با قوهي قضاييه همايش ميگذارد و از همكاري با هم تاكيد ميكنند. باز هم معتقدم در چنين موقعيتهايي دولتيها بايد به چنين مواردي اشاره كنند كه بر خلاف توافقات گذشته همچنان دانشجويان بازداشت ميشوند. موردي كه چند ماه پيش دربارهي چند دانشجوي دانشگاه مازندران هم اتفاق افتاده بود و البته پس از چند روز رفع شد. صرف بازداشت دانشجويان آن هم دانشجوياني از طيف منتقداني پرشور، خودش تنشزاست، چه برسد به اين كه پس از اين همه مدت اطلاعرساني خوبي دربارهي آنها نميشود، چه برسد به آنكه سابقهي خوبي از بازداشت شدگان قبلي وجود ندارد، يادمان نميرود چه دانشجوياني در مقابل تلويزيون اعترافاتي كردند كه فرداي همان روز كه آزاد شدند آنها را تكذيب كردند! فكر نميكنم اين گونه بازداشتها هم فايدهاي داشته باشد براي بازداشتكنندگان.
اين پنج ديپلمات و آن هشت دانشجو جزو نگرانيهاي ما خواهند ماند و انتظاري كه همچنان از دولت داريم هر چند اميدمان به حداقل رسيده است.