۱۳۸۴ بهمن ۳۰, یکشنبه

عقب نشيني در برابر دانشگاه

ابقاي دكتر نمك‌دوست استاد دانشگاه علامه نه از آن بابت تنها اهميت دارد كه به حقش رسيد، بل مهم اين كه دانشگاه در دفاع از او بپاخيست، استاد و دانشجو يك صدا.
اين موفقيت را به دانشگاه تبريك مي‌گويم كه به اين درجه از توانايي رسيده و البته توام با درايت؛ كه گر اين گونه نبود، قطعا قضيه به خوبي و راحتي قابل حل نبود.
اين اتفاق نظر در مورد استاد نمك‌دوست، اما درباره‌ي تعويض رييس دانشگاه تهران نيفتاد براي همين بود كه به راحتي - البته تقريبا - آيت الله جاي دكتر را بر كرسي دانشگاه گرفت.
خرسندم از اين كه بچه‌هاي علامه حتي آنها كه سياسي بودند و عضو طيف‌هاي متهم به تندرو، اما مساله را سياسي نكردند، صنفي مطلق! در چنين فضايي است كه اساتيد جرات مي‌كنند پا به عرصه بگذارند.
راستي نمي‌دانم وضعيت مرتضي مرديها چه شد، وضع او هم مشابه نمك‌دوست بود. نمك‌دوست را نمي‌شناسم اما با مرديها از سال‌هاي 76 - 77 از نوشته‌هايش در روزنامه‌هاي جامعه، توس و نشاط آشنا شدم. آن سال‌ها به نوشته‌هاي او علاقه‌ي بسياري داشتم، او را منطقي‌تر از خيلي نويسندگان آن دوران پر احساس مي‌دانستم. انشاءالله او هم بتواند تدريسش را ادامه بدهد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

الف ) لـطـفا بــــی رحــمـانـه نــقــد کــنــیــد!
ب ) آدرس ایمیل: aliasghar55@gmail.com