دولتي از بند ناف

من كه از خبر برخورد با دروايش در حسينيه‌ي فرقه‌ي نعمت اللهي گنابادي در قم ناراحت شدم. اصلا انگار ما ايراني‌ها بايد از بند ناف كه جدا شديم دولتي شويم، نه تنها ظاهرمون كه باطنمون! نگاه فقط بايد نگاه رسمي باشد و بس!

زمان انقلاب 57 تنها نهاد غير دولتي گسترده‌اي كه وجود داشت روحانيت بود و تنها مكان‌هاي انقلاب كه از نگاه معطوف به قدرت دور بود، مسجدها، تكايا و حسينيه‌ها بودند اما امروز تمام حوزه‌هاي علميه از بودجه‌ي دولت استفاده مي‌كنند، هيات‌ها و حسينيه‌ها هم همين‌طور، تمام مساجد و حسينيه‌ها بايد زيرنظر دولت باشند، كاملا دولتي، مساجد كه بيشتر ساعت‌ها بسته هستند، سخنرانان آنها هم از يك طيف خاص سياسي كه حاكم باشد.

نتيجه اين مي‌شود كه فلان مرجع هم به دلايل سياسي مرجع محسوب نشود، حتي در گزينش‌ها مي‌پرسند كه مرجعت كيست؟ اين واقعا يعني چه؟ مطهره خانم كه چند ماه پيش به حج عمره مشرف شده بود مي‌گفت در در اين چند روز كه فهميده بودند مرجعش آقاي صانعي است از او خواسته بودند مرجع خود را عوض كند، چه برسد به فلاني!