سال 83 براي چند ماهي تو سرويس پارلمان فعاليت مي‌كردم، يكي از سوژه‌هايي كه پيگيرش بودم بررسي امكان راه اندازي راديو تلويزيون خصوصي طبق قانون اساسي بود، بچه‌ها از خود طرح بحث تعجب كرده بودند كه اصلا چه ارتباطي با شرايط داره؟! اما چند ماه نگذشت كه احساس نياز به رسانه‌اي صوتي تصويري غير از دولت، مي‌رفت تا حتي كروبي را به خاطر تاسيس يك تلويزيون ماهواره‌يي در مقابل نظام قرار دهد.
كروبي البته دومين كسي بود كه چنين نيازي را البته پس از انتخابات مطرح كرد، پيش از انتخابات، طرفداران دكتر معين گفته بودند كه احتمال دارد براي پخش برنامه‌هاي تبليغاتي او از طريق شبكه‌هاي ماهواره‌يي با مردم ارتباط برقرار كنند اما انگار در آن مقطع با صدا و سيما كنار آمدند؛ هر چند آنها پس از شكست در انتخابات اعلام كردند كه به راه‌اندازي رسانه‌يي مثلا راديويي تمايل دارند و آن را بررسي خواهند كرد.
راه‌اندازي راديو تلويزيون ماهواره‌يي در خارج به هيچ قانون داخلي اصلا ربط پيدا نمي‌كند اما آقاي كروبي كه مصر بود تلويزيون خود را اول دي ماه راه‌اندازي كند معلوم نيست با استناد به كدام اصل و ماده‌ي قانوني چنين كاري را نكرد و در واقع اين را باب كرد كه طبق قوانين نوشته يا نانوشته‌ي ما كسي نبايد حتي در خارج راديو تلويزيون ماهواره‌يي راه‌اندازي كند!!! واقعا كروبي مي‌خواست براي چنين كاري هم اجازه بگيرد؟!
اما به نظرم راه درست اين است كه بر امكان راه‌اندازي راديو تلويزيون خصوصي طبق قانون اساسي پافشاري شود، طبق اصل 44 قانون اساسي، بخش دولتي شامل بانكداري، بيمه، راديو و تلويزيون و ... است، اما با تفسير مجمع تشخيص مصلحت نظام، بانك، بيمه و چند تاي ديگر از انحصار دولت خارج شده‌اند الا راديو تلويزيون كه قطعا با همان دلايل امكانپذير خواهد بود.
نمي‌دانم پافشاري برخي بر دولتي ماندن رسانه‌ي صوتي و تصويري به صورت انحصاري چقدر پايدار بماند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
الف ) لـطـفا بــــی رحــمـانـه نــقــد کــنــیــد!
ب ) آدرس ایمیل: aliasghar55@gmail.com