«اردوی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران در اصفهان بود. من بودم، آقای فاتح، ظهرابی، مصطفی فاطمی و احتمالا توسل، دیگه یادم نیست. کنار زاینده رود نشسته بودیم. آن وقت هنوز کم آب نشده بود، البته الان دو سالی هست که آبش بهتر شده.
با بچه ها داشتیم بحث می کردیم و می گفتیم که چطوری می شود بیشتر خدمت کرد؟ یعنی بیشترین تاثیر را داشت؟ می گفتیم حتی دیگر نماینده ی مجلس شدن هم فایده ندارد، چون تاثیر گذار نیست، یعنی آن قدر تاثیر ندارد. در مجلس، فقط رییس و نواب رییس هستند که می توانند تاثیرگذار باشند. البته بعضی از رواسای کمیسبون ها هم تاثیرگذار هستند. در بیرون مجلس هم غیر از رییس جمهور و وزرا و معاون های آنها، کسی نمی تواند آنقدر تاثیرگذار باشد.
بالاخره رسیدیم به این که غیر از این چند تا، فقط رسانه است که می تواند آن کاری را که می خواهیم پوشش بدهد و تاثیرگذار باشد. البته آن وقت اصلا طرحی و فرمی برای کار در ذهنمان نبود، فقط حرفی از آن برای اولین بار به میان آمد. آن صحبت ادامه پیدا نکرد؛ مصطفی هم مثل همیشه همین طور شوخی می کرد و حرف می زدیم؛ و سی و سه پل تا پل خاجو را پیاده رفتیم».
امروز به آقای نادعلی هم گفتم که ایسنا را محصول جنبش دانشجویی می دانم، خود من غیر از این وارد ایسنا نمی شدم. آقای فاتح به عنوان موسس ایسنا، بستر را برای بروز این جنبش در عرصه ی رسانه فراهم کرد تا بچه ها در آنجا دست به خلاقیت هایی بزنند که نتیجه ی آن را با هیچ نمونه ی رسانه یی حرفه یی تجربه شده نمی توانیم مقایسه کنیم. حاجی نادعلی هم می گفت در یکی از دوره های آموزشی، یک استاد خارجی به دستاوردهایی در عالم رسانه اشاره می کرد که ایسنا با همان دانشجویان غیر حرفه یی توانسته بود ظرف دو سه سال به آن برسد. قطعا ایسنا بدون تاثیر پذیری از جنبش دانشجویی، ایسنا نمی شد. (در اینجا نمی خواهم درباره ی دو سه سال اخیر وارد بحث شوم).
سالگرد ایسناست. یاد دکتر فاتح به خیر. حتما این روزها دلش در ایران و ایسناست و دارد خاطرات آن پنج شش سال را مرور می کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
الف ) لـطـفا بــــی رحــمـانـه نــقــد کــنــیــد!
ب ) آدرس ایمیل: aliasghar55@gmail.com