ايران بالاخره امروز(پنجشنبه 25 اسفند) پيشنهاد مذاكره با آمريكا را پذيرفت. لاريجاني توي مجلس گفته كه «اين درخواست را مي‌پذيريم و افرادي را براي اين مذاكره مشخص مي‌كنيم».
1 ) در شرايطي اين اتفاق افتاد كه خيلي از تحليلگران تصور مي‌كردند چنين كاري بعيد است چون روابط امروز نسبت به اين سه دهه قطع ارتباط در بدترين وضع ارزيابي مي‌شد.
1 ) در شرايطي اين اتفاق افتاد كه خيلي از تحليلگران تصور مي‌كردند چنين كاري بعيد است چون روابط امروز نسبت به اين سه دهه قطع ارتباط در بدترين وضع ارزيابي مي‌شد.
شنيدن واكنش‌ها درباره‌ي «معامله‌ي بزرگ» خيلي جذابه، مذاكره‌اي بين «شيطان بزرگ» با «بانكدار مركزي تروريسم»؛ القابي كه دو طرف همديگر را به آن مي‌خواندند.
چند ماه پيش نوشتم كه «ميگن سياست پدر و مادر نداره، اتفاقا وقتي قرار باشه رابطه ي آمريكا و ايران با اين خصومت ظاهري دولت ها برقرار بشه قبلش براي هم شاخ و شونه ي شديد خواهند كشيد، [متن كامل] ».
2 ) هر چند پذيرش اين مذاكره به بهانه‌ي درخواست «سيدعبدالعزيز حكيم» از ايران براى مذاكره با آمريكا عنوان شده[X]، اما گوش درازان هم مي‌فهمند كه مذاكره فقط درباره‌ي عراق نيست، عراق بهانه است، بحث آينده‌ي منطقه است و جايگاه دو طرف در آن. تحريم‌هاي اقتصادي ايران، مساله‌ي پرونده‌ي هسته‌يي، فلسطين و اسرائيل، افغانستان، دخالت آمريكا در حمايت از گروه‌هاي اپوزسيون، ... يا حتي موارد جزئي‌تر؛ اينطور نيست؟
3 ) من معتقدم دو طرف بازي پر ريسكي را با هم شروع كرده‌اند كه در آن مانده‌اند براي همين هم تن به مذاكره خواهند داد، هر كدام از طرفين نگران باختن در اين بازي هستند، كمترين نتيجه‌ي باخت ايران در اين بازي تغيير رژيم سياسي است و كمترين نتيجه‌ي آمريكا هم در صورت باخت، تبديل ايران به قدرت محتوم خاور ميانه؛ براي همين ملت‌هاي دو طرف هم در بهترين شرايط حل مسائل از طريق مذاكره قرار دارند.
براي همين هم هست كه نظر محسن ميردامادي را قبول ندارم كه گفته «درحالی بحث مذاکره مطرح می‌شود که آمریکا در بالاترین موقعیت و ایران در ضعیف ترین موضع است»[X]. در واقع الان دو طرف براي ادامه‌ي اين بازي كه ريسك آن بسيار بالاست مردد هستند اما منتظر بودند طرف سومي پيدا شود و پيشنهاد دهنده باشد.
4 ) البته بعد از بالا گرفتن تنش‌ها بر سر مساله‌ي پرونده‌ي هسته‌يي ايران، نگاه به غرب پر رنگ‌تر به نظر مي‌رسيد اما قبول ندارم اين نوشته‌ي نويسنده‌ي بازتاب را كه «طرفداران دخالت آمريكا در ايران اهالي ميدان محسني هستند»! هر چند شايد در آنجا هم باشند، اما حتي كساني در كوره دهات هم هستند كه اينچنين فكر مي‌كنند، نكته اينجاست كه نظر قاطبه‌ي ملت اينچنين نيست، چه در ميدان محسني چه در دهات كوره‌ها. همانطور كه جك استرا – وزير خارجه‌ي بريتانيا- نيز اقرار مي‌كنه كه «مردم ايران به هرگونه نشانه‌ی دخالت از خارج، حساس هستند».
5 ) ناخودآگاه با شنيدن خبر به ياد گفته‌هايي افتادم درباره‌ي ارتباط با آمريكا؛ آيت الله خامنه‌اي: «ما حتي براي يك لحظه با آمريكا كنار نخواهيم آمد»، « سياست ما سياست آشتي‌ناپذيري با آمريكاست»[X].
آيت الله موسوي خوئيني‌ها در ماجراي مك فارلين در حالي كه از ورود نماينده‌ي ويژه‌ي دولت آمريكا به ايران به شدت به خشم آمده بود گفت كه «اصلا شيطان حرفي ندارد براي ما كه گوش كنيم.( روزنامه كيهان: 19 آبان 1365)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
الف ) لـطـفا بــــی رحــمـانـه نــقــد کــنــیــد!
ب ) آدرس ایمیل: aliasghar55@gmail.com