جواد روح نوشته كه ديشب حرف حجاريان درباره‌ي پرونده‌ي هسته‌يي اين بود كه اصلاح طلبان در شرايط كنوني بايد سكوت كنند. عبارتي هم به كار برد، اين بود: «زَمَنَ سكوت و لزومِ البيوت»؛ يعني، زمان سكوت و گوشه نشيني است.
استدلال حجاريان هم اين بود كه در شرايط كنوني اصلاح طلبان توان تأثيرگذاري بر روند پرونده را ندارند و در مقابل، امكان دارد جناح حاكم به خاطر مخمصه‌اي كه در آن گرفتار آمده، بهانه اي بجويد و در آخرين لحظات به سركوب و حتي حذف فيزيكي گسترده مخالفان و منتقدانش دست بزند. اين خلاصه موضع حجاريان است.
البته اين هم دليلي است اما من نمي‌پسندم يا حداقل معتقدم بايد بياييم بررسي كنيم كه آيا راهي براي تاثير گذاري هست يا نه؟ و تاكنون بوده يا نبوده؟ آيا كوتاهي كرده‌ايم يا خير؟
به نظر خودم مي‌رسه كه اصلاح‌طلب‌ها هر چند نقص در انعكاس اخبار هسته‌يي وجود دارد اما كمتر به اين مساله پرداخته‌اند و بيشتر اين سكوت آنها تاكنون ناشي از انفعال بوده است. البته امثال آقاي شيرزاد كه به صورت فردي موضع گرفته‌اند هم پيدا مي‌شود و يا برخي موارد معدود كه مثلا مشاركت موضعي در مخالفت با موضع دولت گرفته است.
آقاي حجاريان! آيا توان جامعه‌ي مدني كه اين همه از آن دم مي‌زديم همين قدر است كه در چنين موقعيت حساسي كنار بنشينيم و بگوييم چون احتمال دارد دولت بخواهد بهانه بگيرد كنار بنشينيم و سكوت كنيم؟! اصلا آيا شما تلاش كرده‌ايد در اين مدت 1 - با دولت جديد 2 - با ديگر نهادهاي قدرت تاثيرگذار بر ديپلماسي 3 - با احزاب راستگراي تاثيرگذار بر دولت 4 - با مردم ايران 5 - با مردم جهان؛ وارد گفت‌وگو و تعامل شويد؟
شما كه خود را از مردم مي‌دانيد پس برويد و با سه گروه اول كه شايد آنها را معاند(نسبت به خواست اكثريت) مي‌دانيد وارد گفت‌وگو شويد تا بلكه حداقل آنها را به مخالف تبديل كنيد و يا موافق! درباره‌ي مردم ايران هم كه انگار هيچ تلاشي براي ارتباط با آنها نداريد، حتي با آنها كه به حزب شما در انتخابات گذشته راي دادند هم ارتباط گسسته‌ايد، بهانه نياوريد، اگر بخواهيد همانطور كه در مقطع انتخابات امكانش وجود داشت به ميان مردم برويد و با آنها گفت‌وگو كنيد. حتما يادتان هست كه حتي اعضاي شوراي مركزي در دوران انتخابات در ميدان‌ها و خيابان‌ها حضور پيدا كرده بودند تا بلكه كسي پيدا شود و به حرفشان گوش دهد، حالا كه نشد نبايد از آنها دور شد، اين طور نيست؟
در مورد مردم دنيا هم معتقدم اگر حرفي براي گفتن داشته باشيد بتوانيد با راهكارهايي آن را به آنها برسانيد. چه اشكالي دارد پيشنهاد آقاي تاج‌زاده براي دعوت به صلح را بيشتر از اين تبليغ كنيد و با صداي بلند، تجمع بگذاريد، راهپيمايي كنيد، ... و هزاران راه ديگر.
فقط تو را به خدا مستاصل شدن را استراتژي نخوانيد، كه اگر واقعا اينچنين باشد اصلاحات شما هم به بن بست رسيده است، همانطور كه راه بسياري ديگر از اصلاح‌طلبان از چند سال پيش به بن‌بست رسيده بود. بايد فكر كرد چطور مي‌توان چراغ اصلاحات را در اين مقطع حساس روشن نگه داشت؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
الف ) لـطـفا بــــی رحــمـانـه نــقــد کــنــیــد!
ب ) آدرس ایمیل: aliasghar55@gmail.com