يادداشتم درباره‌ي تصويب قطعنامه با عنوان «توپ غرب در زمين ايران» به جاي خودش؛ الان فقط دوست دارم به يك چيز حسرت بخورم:
شايد اشتباه كرديم كه گذاشتيم آمريكا به افغانستان و عراق حمله كند؛ شايد لازم بود كه با طالبان و صدام ائتلافي را براي جلوگيري از دخالت بيگانه تشكيل مي‌داديم.
هذيان نيست، خيلي جدي مي‌نويسم، در كمال صحت و سلامت، اما با نگراني از اين كه آمريكايي‌ها كه حالا سرشان كمي خلوت‌تر شده و ديوانه‌تر از اين حرف‌ها هستند به فكر ما بيافتند، علي رغم همه‌ي مخالفاني كه دارند، تا منطقه را با خاك يكسان كنند، از افغانستان شروع كردند، عراق هم كه ترتيبش داده شد، ايران گردن كلفت هم كه حل شود ديگر باقي با يك فوت كلكشان كنده است، بعد هم خاورميانه‌اي مي‌سازند مطابق ميل خودشان!
آرايش نظامي آمريكا كه حول و حوش ما هر روز دارد افزايش پيدا مي‌كند، اعتراضات طولاني مدت و قطعنامه هم كه براي بهانه‌هايشان در پرونده‌ي ما گذاشته‌اند تا بتوانند افكار عمومي را به زور قدرت برتر رسانه‌يي خودشان توجيه كنند، ديگر به چه نياز دارند؟
امروز دوست دارم به آن كشورهايي هشدار بدهيم كه از ايران حمايت نمي‌كنند، فردا نوبت شماست، همين فردا، چرا؟ آنها خود مي‌دانند وضع مردم افغانستان بهتر از قبل نشده، وضع عراق هم همين طور، همه‌ي مردم جهان هم مخالف بودند، اما آنها به خاطر منابع انرژي و در دست گرفتن نقاط استراتژيك به منطقه لشگركشي كرده‌اند، مديريت تك تك كشورهاي منطقه را مي‌خواهند، يا با زور و اگر نه با بوسه!
بررسي احتمال كاري دور از عقل كه نيست؟ اصلا دوست ندارم دل كسي را خالي كنم، آنها خود مي‌دانند كه ايران با آن دو كشور فرق دارد اما خود آنها احتمالا راه ايران را هم بلد هستند، طالبان و صدام هم زرنگ بودند اما بازي غرب بزرگ است و چون خود بازيگري بزرگ است به راحتي بازي‌هاي بزرگ را مديريت مي‌كند و جلو مي‌برد اما ما اگر نتوانيم در بازي بزرگي كه واردش شده‌ايم درست بازي كنيم به اجبار بازي را بايد واگذاريم.
به نظر من كه بايد اعلام مي‌كرديم دخالت در افغانستان يعني دخالت در ايران، تماميت ارضي آنها براي ما مانند تماميت عرضي خودمان است، درباره‌ي عراق هم همين‌طور.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
الف ) لـطـفا بــــی رحــمـانـه نــقــد کــنــیــد!
ب ) آدرس ایمیل: aliasghar55@gmail.com