فاتح عزيز ايسنا

اين يادداشت رو درباره‌ي كسي مي نويسم كه در ركابش شش سال از بهترين دوران عمرم رو گذروندم.

فاتح امروز از ايسنا رفت و ما مانديم، با بار مسووليتي سنگين، بس سنگين ز ديروز؛ و با كوله باري از تجربياتي كه با هم آموخته ايم.

مسير طولاني بود، شيب جاده تند و انگيزه بالا؛ هيچ چيز تغيير نكرده، همچنان مسيری طولاني باقيست با شيب تند و انگيزه ي بالا.

فاتح رفت، ما هم روزي مي رويم، همچنان كه گذشتگان آمدند و رفتند؛ و همين است رسم روزگار.

از بهمن 78 يعني دو سه ماهگي ايسنا افتخار همكاري با دكتر فاتح را داشتم، او به امثال من فرصت رشد داد، و اين آنقدر مهم است كه ديگر چيزها در برابر آن ارزشی ندارد، و اين بيشترين كاري است كه مي توان براي يك جوان با انگيزه كرد. او مديرعامل بود اما در كارها دخالت نمي كرد، البته اشتباهات را تذكر مي داد، اما اجازه ي اشتباه هم مي داد چون آن را اقتضاي كار با جوانان مي دانست.

من يك سال و سه ماه افتخاري در شهرستان بودم، سه ماه گرگان، يك سال هم نوشهر تا اينكه فروردين 80 خبرنگار رسمي سرويس سياسي دفتر مركزي شدم و تا به حال از اين سرويس به اون سرويس، و از پايين به بالا شدم.

در مسائل سياسي با او اختلافاتي داشتم، چندين باز به شدت انتقاداتم را مطرح كردم، رك و صريح. خيلي استقبال مي كرد كه انتقاد كني، هر چند كه شايد پس از ساعت ها بحث، طرف مقابل توجيه نمي شد.

شايد مهمترين ويژگي فاتح اين بود که خودش بود، يعني از كسي خط نمي گرفت، براي خودش معياري داشت و طبق اون عمل مي كرد، آهسته و پيوسته. من موقعيت هاي شغلي خيلي خوبي با مدرك مهندسي برق مي توانستم داشته باشم اما به خاطر همين ويژگي ها بود كه ايسنا در اين چند سال خانه ي من و بچه هاي آن خانواده ام شده بود.

چه شب هايي كه با فاتح، ايسنا را تنها نمي گذاشتيم، هنوز هم شب تمام نشده، اين راه نيازمند ما بوده و هست، چراغ اطلاع رساني امثال ايسنا بايد روشن بماند.

هر چند نه خودش معتقد بود نه ما كه با توجه به محدوديت ها، همه ي حقيقت را در اين چند سال ايسنا منعكس كرده، اما حداقل هيچ گاه دروغ نگفتيم.

مطمئنم من و همكارانم از اين پس بيشتر كار خواهيم كرد و بايد چنين کنيم. خداحافظي امروز با فاتح سخت بود، بسيار سخت، خدايا فاتح هر جا مي رود به سلامت دارش.