و یک انتقاد به سید حسن آقا

من نیز به نوبه ی خودم اهانت به سید حسن آقای خمینی را محکوم می کنم؛ شرم باد بر کسانی که اینچنین حرمت شکنی می کنند و از آن بدتر اینکه داعیه ی خط امام دارند، همانها که امام رحمت الله آنها را طرفداران اسلام آمریکایی می خواند.

چه کسی از نارحتی اینکه امام با کنایه به آنها گفته بود اسلامشان در خط آمریکاست عمامه بر زمین کوبید؟ آیا کسی جز آقای آیت الله یزدی رییس کنونی جامعه ی مدرسین حوزه ی علمیه ی قم بود؟ امام با دادن مسوولیت نمایندگی در سپاه به چه کسی به خاطر نوع عقایدیش مخالفت کرد؟ آیا کسی غیر از آیت الله مصبح یزدی، رییس موسسه ی آموزشی! موسوم به امام خمینی بود؟

کسانی که به حاج سید حسن آقا در سالگرد وفات امام اهانت کردند قطعا آبشخور فکریشان امثال این آقایان هستند. این چه کینه ای است که آقایان از امام دارند و هنوز نتوانسته اند از دل بیرون کنند؟ مگر نه این است که امام خمینی علی رغم مخالفت با دیدگاه امثال آقایان یزدی و مصباح، با آنها اما مهربان بود و اجازه نداد کسی متعرض یا مانع نشر دیدگاه آنها بشود؟ آیا این جواب آن محبتهاست؟

چند سال پیش در یادداشت "ماجراي مشكوك كيهان و داستان ايسنا" نوشته بودم که جریانی در کیهان به دنبال حذف اساس انقلاب است و اکنون به این نتیجه رسیده ام که آن جریان نه به خاطر حضور چند عنصر مشکوک در کیهان؛ بلکه متاسفانه این جریان در کیهان غلبه دارد و امروز نبض حرکت افراطگرایان را در دست دارد و اصولگرایان را نیز همراه خود به قعر چاه خواهد برد.

تلاش های امثال علی آقای مطهری قطعا برای مرزبندی با جریان مشکوک برانداز انقلاب است؛ همان کسانی که از زدن استوانه های این انقلاب هیچ ابایی ندارند، همانها که بزرگان را متهم می کنند، همان بی ریشه هایی که امثال پالیزدارها را برای بستن انواع اتهامات به میدان می آورند و نمی فهمند که همگی د یک کشتی نشسته ایم و با سوراخ کردن آن کسی برنده نخواهد بود. از این جهت سعی و تلاش امثل مطهری قابل ستودن است؛ هر چند او در جناح رقیب است.

و اما علی رغم تمام ارادتی که به سید حسن آقای عزیز دارم اجازه می خواهم این نقد را عرض کنم که روز جمعه در پشت تریبون حرم جد بزرگوارش باید با قاطعیت به سخنرانی خود ادامه می داد؛ آیا اگر امام خمینی در 15 خرداد 42 آن شجاعت مثال زدنی را نداشت و یا اگر در طول نهضت به خاطر این و آن کنار می کشید، انقلابی اینچنین به نتیجه می رسید؟

یک نکته هم درباره ی جمعیت معترضین باید بگویم؛ من چند سال پیش چندین بار شعاردهندگان نماز جمعه را بررسی کردم؛ غیر از برخی شعارها که فراگیر می شود مابقی تنها از سوی یک عده ی خاص جلوی تریبون سرداده می شود. ای عده ی چند نفره، بعد از چند ردیف مخصوص مقامات می نشینند و آن دفعاتی که من دیده بودم یکی از آنها شعارها را شروع می کرد و باقی آنها آن را تکرار می کردند و بعد احتمال داشت که فراگیر شود یا نه. اما منشاء همه ی شعارها - و اهانت ها - همان جمع کوچک بودند نه شخصی دیگر. یکی از اعضای این عده "حسین دوربینی" است و اگر در روز جمعه توجه می کردید شاید 100 دفعه تلویزیون او را نشان داد که دارد شعار می دهد؛ یعنی دوربین صدا و سیما بیشتر از همه آن بخش را که کانون شعار است به مردم نشان می دهد و بس.