دیدار با علی اصغر

بالاخره بعد از 16 روز به من اجازه ملاقات با علی رو دادن. مدتش خیلی کوتاه بود اما همین که دیدم علی مثل همیشه با روحیه مونده، برام بس بود.

علی روز مراسم بازرگان به حسینیه ارشاد رفت و اطلاعی از لغو اون نداشت. حتی روزنامه اعتماد خبر برگزای این مراسم رو داده بود بنابراین لزومی نداشت که علی به این مراسم نره. وقتی علی دم حسینیه ارشاد متوجه لغو مراسم میشه به سمت دفتر حسینیه میره اما وسط راه یکی از ماموران لباس شخصی ازش میپرسه کجا میری که علی جواب میده دفتر حسینیه. ظاهرا این آقا خودشو معرفی نمی کنه که ماموره و علی هم فکر میکنه آدم عادیه لذا میگه چرا از من پرسیدی که کجا میرم. این حرف علی همانا و به گوشه قبای آقای مامور برخوردن همانا.و صدا کردن ماموران داری لباس فرم هم که نور علی نور شد.

بچه های دیگه هم حالشون خوب بود اما مجید توکلی هنوز اعتصاب غذای خشک داشت. خانواده ها به شدت نگران وضعیت فرزندانشون هستند و امیدوارند نهایتا تا پایان این هفته همه ازاد شوند.

اما سوالی که همه از من میپرسیدند این بود. شوهر تو که دانشجو نیست پس چرا گرفتنش؟ من هم جوابی نداشتم یا بهتر بخوام بگم نمیدونستم چه جوابی باید بهشون بدم. من تو این مدت اصلا دوست نداشتم مساله بازداشت علی رسانه ای بشه و تمام سعی خودمو برای این کار کردم و دوستان علی هم علی رغم اینکه نظر مخالف منو داشتند، با من همکاری کردند.

امیدوارم طبق امیدواریهایی که میدن علی اصغر تا دو یا سه روز دیگه آزاد بشه. راستی علی اصغر از همه دوستان و همکاران خودش مثل دکتر فاتح، آقایان حسن زاده، نصراللهی، سمیعی زاده ، نورانی نژاد و... کمال تشکر را کرد و گفت: امید من بعد از خدا به این دوستامه از طرف من تشکر کن.

همین دیگه. آقای بازپرس و رئیس دفترشون هم همکاری خوبی با ما داشتند.

از طرف مطهره (همسر علی اصغر)