مساله‌ي توالت فرنگي

راستش تو ديار غربت اين توالت فرنگی از هر چيزي براي ما ايراني‌ها بيشتر مساله ساز مي‌شه، اتفاقا مساله‌ي مشترك همه هم هست، از پولدار و فقير گرفته تا سياستمدار و بازرگان! وقتي دور هم مي‌نشينيم از سختي و تجربه‌ي حل اين مساله‌ي مشترك معمولا صحبت مي‌شه. نحوه‌ي نشستن كه خيلي شنيدني است، بيشتر ايراني‌ها اصلا براي نشستن روي توالت فرنگي لخت مي‌شن، آويزان كردن لباس‌ها و بعدش هم پوشيدنشون هم بماند. يكي مي‌گفت كه مثل مرغ مي‌ره روي توالت مي‌شينه، يعني پاهاش رو مي‌گذارد روي آنجايي كه بقيه باسن‌شان را مي‌گذارند! از اين‌ها بگذريم، تو بعضي كشورها شلنگ آب هم نيست، ديگه واويلاست، حالا بايد دنبال يه بطري خالي نوشابه بگردي تا بتوني خودت رو بشوري، آن هم با هزار تا دنگ و فنگ براي استفاده از آن. من خودم هم مثل يقيه هستم، اما مثل خيلي‌ها از تعريف تجربه شرمنده‌ام! تو ونزوئلا و هند كه آب نبود، الحمدالله تو آذربايجان اين مشكل رو حداقل ندارم، فقط مشكل نشستن و شستن است، همين و بس!