نقد استراتژي انتخاباتي اصلاح‌طلبان

اولا اين كه نوشته‌ام اصلاح‌طلبان، انتقاد به ديگران نيست، خودم هم جزو آنها هستم. دوم اين كه فقط نمي‌خواهم منتقد باشم، راهكار جايگزين هم پيشنهاد دارم. و اما اصل مطلب:

در چند انتخابات گذشته اصلاح‌طلبان تنها به شرط گذاري براي شركت در انتخابات پرداخته‌اند، در انتخاباتي مثل مجلس هفتم بخش قابل توجهي از آنها در انتخابات شركت نكردند ولي به همان ميزان اين عدم شركت بر مردم تاثير نداشت، چرا كه اتفاقا همين ميزان شركت آنها اولا چشم طمع بيگانگان را به مردم بي اعتبار كرد و هم اندك نمايندگان اقليت مجلس كه برخي مواقع از مردم حمايت مي‌كنند نتيجه‌ي قهر نكردن همه‌ي مردم از صندوق راي بود. حضور آقاي شجاع پوريان، عضو دفتر سياسي جبهه‌ي مشاركت هم از همين دست فوايد است.

در انتخابات رياست جمهوري نهم هم اين شرط گذاري‌ها نتيجه‌اش كاهش راي اصلاح‌طلبان بود، معتقدم تاثير رواني چنين شرط گذاري‌هايي بيشتر منفي است تا مثبت؛ براي همين هم به نظرم اتفاقا بايد محكم بر حضور در انتخابات تاكيد كنيم، اما به شدت در مقابل كساني كه مي‌خواهند شرايط عدم حضورمان را پيش بياورند ايستادگي كنيم، وگر آنها كه دلشان مي‌خواهد ما شركت نكنيم كه هيچ، اصلا بميريم! مردم هم اين شرط گذاري‌ها را بي انگيزگي و لوس بازي تلقي مي‌كنند.

چه خوب است كه دوستان خوبم در اين باره فكر كنند تا بحث پخته شود.

پ.ن: راستي با اين گزارش موتور تاکسی در تهران خيلي حال كردم.