لزوم موضعگیری موسوی در برابر 5+1

ای کاش کر و کور بودیم، هیچ نمی دیدیم و نمی شنیدیم، کاش حداقل لال بودیم و صدایمان درنمی آمد، ای کاش جوهر قلممان خشک شده بود، یعنی اصلا نمی نوشتیم، اما کر و کور و لال نیستیم، پس نه خود را به کری بزنیم، نه کوری و نه لالمونی بگیریم.

این روزها فشار غرب بر ایران مجددا اوج گرفته است، هر چند آنها همواره چنین فشاری را به هر بهانه ای به ما وارد می کرده اند اما امروز غرب و نه تنها غرب که حتی روسیه و چین می خواهند از فرصت اختلاف درونی ما سود ببرند.

آنها به خوبی آگاهند که تا قبل از انتخابات پارسال، تنها عده ی معدودی از ایرانیان از دخالت ها و فشارهای غرب به نفع مقاصد گروهی استفاده می کردند، اما به قطع و یقین اتفاقات سال گذشته بستر مناسبی برای ماهی گیری آنها از این آب گل آلود فراهم آورده است.

آنهایی که سال گذشته در رسانه هایشان از بخشی از مردم ایران حمایت می کردند، نه برای دلسوزی؛ که برای این روزها بود تا میوه ی شیرین آن را برای ادای دین آن خدمات بچینند؛ و آن توجیه کردن فشارهای غرب است و حداقل اینکه در مقابل این فشارها موضع سکوت اتخاذ شود.

و چه جالب برخی دوستان نادان که تصور می شد نحوه ی رفتار بازیگران جهانی را بشناسند، بازی آنها را می خورند و متاسفانه منافع ملی را نمی بینند؛ نمی بینند که بازی های پارسال همگی برای این بود که غرب بتواند نیروهایی از درون همین مملکت برای خنثی کردن بخش دیگری استفاده کند.

وقتی در خانه ای دعوایی می شود، به محض احساس حضور یه غریبه، اهالی آن خانه برای آبروداری و البته برای حفظ خانواده در مقابل خطرات بیرونی، سعی می کنند که وحدتشان را نشان بدهند؛ هر چند شاید برخی نخواهند کوتاه بیایند اما دیگران باید با کمی از خود گذشتگی سعی کنند که غریبه نتواند از اختلاف آنها سوءاستفاده کند.

از دوستان می خواهم به خود بیایند و از هر طریق ممکن این را به غرب و نیز روسیه و چین بفهمانند که ایرانیان در مقابل غریبه ها متحدند. خدا نکند که دوستی از روی تکبر و خودپسندی، در مواقع حساس هم فقط به سرزنش سیاست های سیاستمدارانی بپردازد که خود رقیبشان است و با انداختن همه ی تقصیرها به گردن آنها، عمل اشتباه خود را توجیه کند.

به سایت برخی از طرفدانمان سری بزنیم، مثلا سایت کلمه یا سحام، درباره ی خبرهای تهدید ایران چه می نویسند؟ آیا غیر از انعکاس همان خبرهای دستگاه پروپاکاندای غرب برای وحشت انداختن بین ایرانیان آن هم به نقل از منابع غربی، موضع یا واکنش قاطعانه ای هم می بینیم؟ آیا موضع گیری در قبال چنین تهدیداتی، صرفا وظیفه ی دولتهاست؟ یا وظیفه ی یک جناح سیاسی است؟

به طور مشخص از آقایان موسوی و کروبی می خواهم که با استفاده از تجربه ی شکست خورده ی سال گذشته، امسال را با اتخاذ مواضع اصولی و نه احساسی آغاز کنند و برای گام نخست، موضعی قاطع در برابر زیاده خواهی ها و قلدری های 5+1 بگیرند تا اولا به شکسته شدن دیوار بی اعتمادی بخشی از ایرانیان به بخشی دیگر کمک شود و نیز حساب های غرب را به هم بریزند.

پینوشت:

دوستان ما در جبهه ی مشارکت در آخرین جلسه ی شورای مرکزی که در همین هفته برگزار شد در مقابل اظهارات اوباما موضعگیری بجایی کرده اند.

پینوشت دوم:

نوروز آمد و رفت و به رغم اینکه شیرینی آزادی برخی دوستانمان را چشیدیم، اما در بند بودن سایر دوستان و برگشتن برخی از همین دوستان آزاد شده به زندان، ناراحت کننده  بود. دوستانم از آزادی ها و رویکرد مثبت دستگاه قضایی بسیار راضی بودند و امیدواریم که دوستان آن طرفی کمی واقع نگرتر باشند، اگر آرامش خوب است همه باید برای رسیدن به آن همت مان را بالا ببریم در حالی که سال گذشته کمتر کسی سال گذشته اساسا برای سعادت ایران و ایرانی همتی داشت و کاری کرد.